30 اکتبر 2023- افراد مبتلا به بیماری‌های همراه، به ویژه دیابت نوع 2(T2D)، آسیب‌پذیرترین زیرگروه‌ها در طول همه‌گیری بیماری کروناویروس 2019 (COVID-19) ناشی از سندرم حاد تنفسی کرونا-2(SARS-CoV-2) ، در نظر گرفته شدند.
مطالعه ی اخیراً منتشر شده در ژورنالScientific Reports ، نقش سطوح آنتی بادی ضدSARS-CoV-2 را بر پیامدهای COVID-19 در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مشخص کرد.
زمینه
بیماران مبتلا به دیابت نوع دو 9.5 درصد از بیماران مبتلا به SARS-CoV-2 شدید و 16.8 درصد از مرگ و میرهای مرتبط با COVID-19 را تشکیل می دهند. این گروه از بیماران در صورت ابتلا به COVID-19 بیشتر مستعد نیاز به بستری شدن و مراقبت های ویژه بودند. عوامل متعددی شناسایی شده اند که خطر ابتلا به COVID-19 شدید و میزان مرگ و میر را افزایش می دهند.
برخی از این عوامل عبارتند از: اختلال عملکرد اندوتلیال، انعقاد بیش از حد ناشی از بیان بیش از حد عوامل پروترومبوتیک، کاهش عملکرد تنفسی، تنظیم مثبت سایتوکین های التهابی، مقاومت به انسولین از قبل موجود و بیماری های مزمن.
حتی با وجود پوشش بالای واکسن کووید-19 در سطح جهانی، مطالعات بسیار کمی ارتباط حفاظتی را برای نشان دادن اثربخشی واکسیناسیون در زیرگروه‌های پرخطر تعیین کرده‌اند.
از آنجایی که بیماران مبتلا به دیابت نوع 2در معرض خطر بالای عفونت شدید SARS-CoV-2 هستند، درک ارتباط بین سطوح آنتی بادی ضد SARS-CoV-2 و پیامدهای COVID-19 ضروری است.
اگر علت این ارتباط آشکار شود، می‌توان استراتژی‌های مؤثر مبتنی بر واکسیناسیون تقویتی را برای محافظت از افراد متعلق به این گروه پرخطر تدوین کرد.
در مورد این مطالعه
مطالعه کوهورت آینده‌نگر چند مرکزی کنونی بررسی کرد که آیا می‌توان از آنتی‌بادی‌های ضداسپایکSARS-CoV-2 به‌عنوان یک ارتباط محافظتی در برابر بستری شدن بیماران T2D در بیمارستان استفاده کرد. اثر آسیب عضوی از قبل موجود بر روی آنتی بادی های ضد SARS-CoV-2 نیز ارزیابی شد.
برای این مطالعه، از افرادی که در پنج بیمارستان اتریش بین 1 اوت 2021 تا 10 آوریل 2022 بستری شده بودند، ثبت‌نام شد. آزمایش همه شرکت‌کنندگان برای COVID-19 در یک روش مبتنی بر واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) مثبت بود.
نمونه خون پس از بستری در بیمارستان جمع آوری شد. شرکت‌کنندگانی که در طول دوره مطالعه در بیمارستان بستری شدند و بستری آنها فراتر از این بازه زمانی ادامه یافت، از مطالعه حذف شدند.
بیماران به عنوان دیابتی طبقه بندی شدند و برای کووید-19 واکسینه شدند. افراد واکسینه شده یک یا دو دوز واکسن تایید شده COVID-19 دریافت کردند.
علاوه بر دیابت، عوامل دیگری که خطر ابتلا به عفونت شدید را افزایش می دهند، سن و چاقی هستند. افزایش خطر مرگ و میر با شیوع بیش از حد انعقاد، التهاب و انسداد مکانیکی مرتبط بود. میزان مرگ و میر نیز بر اساس حدت سویه های SARS-CoV-2 متفاوت بود.
در این مطالعه کراتینین سرم، آنتی بادی های ضد اسپایکSARS-CoV-2 و سطوح NT-proBNP را ارزیابی شد.
سطح کراتینین زمانی بالا محسوب می شد که طبق تعریف مقدار آن برای مردان بالاتر از 1.2 میلی گرم در دسی لیتر و برای زنان بیش از 0.9 میلی گرم در دسی لیتر بود. به طور مشابه، سطوحNTproBNP بیش از 125پیکوگرم در میلی لیتر،بالا در نظر گرفته شد.
یافته های این مطالعه
تعداد 1254بیمار بستری در بیمارستان برای این مطالعه غربالگری شدند که از میان آنها 1152 نفر انتخاب شدند. لازم به ذکر است که سطوح آنتی بادی ضداسپایک SARS-CoV-2برای همه شرکت‌کنندگان تخمین زده شد، در حالی که NT-proBNP و کراتینین تنها برای 1046 بیمار به دلیل نمونه‌های باقیمانده ناکافی، اندازه‌گیری شد.
در این مطالعه کوهورت، 118 بیمار فوت کردند، 165 بیمار نیاز به بستری در بخش مراقبت های ویژه، 587 بیمار به ماسک اکسیژن و 47 بیمار تحت لوله گذاری نای قرار گرفتند. در مجموع 275 شرکت‌کننده در گروه مطالعه، سابقه ی دیابت داشتند یا در طول اقامت در بیمارستان، ابتلای آنها به دیابت تشخیص داده شد.
سطوح پایین آنتی بادی ضد اسپایکSARS-CoV-2 در طول اقامت در بیمارستان، به شدت با افزایش لوله گذاری داخل نای، بستری در بخش مراقبت های ویژه، میزان بالای مرگ و میر در بیمارستان و تجویز اکسیژن در بیمارانT2D مرتبط بود. نرخ مرگ و میر بالاتر به افزایش نرخ هایپرگلیسمی نسبت داده شد.
مطالعات قبلی نشان داده‌اند که افزایش غلظت گلوکز در مونوسیت‌های بیمارانT2D بیان سیتوکین‌های پیش‌التهابی را افزایش می‌دهد، که به شدت با طوفان سیتوکین COVID-19 مرتبط است.
مطابق با یافته های این مطالعه، مطالعات قبلی نیز نشان دهنده ی میزان بالای مرگ و میر در بیماران دیابتی در مقایسه با بیماران غیر دیابتی بودند. همچنین لازم به ذکر است که اکثر بیماران مبتلا به T2D همچنین دارای سایر بیماری های جدی از جمله بیماری های کلیوی و قلبی عروقی هستند.
بیماران T2D انتخاب شده در مطالعه حاضر، به طور قابل توجهی مسن تر و دارای BMI بالاتری بودند. علاوه بر این، گروه مورد مطالعه میزان قابل توجهی از بیماری عروق کرونر، فشار خون بالا، نارسایی قلبی، بیماری کلیوی و بیماری عروق مغزی را داشتند.
هنگامی که بیماران بر اساس سطوح بالای کراتینین یا NTproBNP طبقه بندی شدند، هیچ تغییر قابل توجهی در میزان مرگ و میر بین بیماران دیابتی و بیماران همسان غیر دیابتی مشاهده نشد.
این یافته نشان داد که بیماران دیابتی ممکن است در معرض خطر مرگ و میر بالاتری در ارتباط باCOVID-19 به دلیل دیابت به تنهایی نباشند، اما به دلیل اثر تجمعی عوامل متعدد دیگر از جمله سن بالاتر، شیوع بیماری های جدی همراه و چاقی، در معرض خطر مرگ و میر بالاتری قرار می گیرند.
افزایش بیشتر آنتی بادی ضد اسپایک SARS-CoV-2 می تواند میزان مرگ و میر را در گروه های پرخطر به دلیل عفونت شدید SARS-CoV-2، کاهش دهد. در مقایسه با بیماران واکسینه نشده، بیماران T2D واکسینه شده، نتایج بهتری برای COVID-19 نشان دادند.
نتیجه گیری
مطالعه ی حاضر نشان داد که سطوح آنتی بادی ضد اسپایک SARS-CoV-2 در طول بستری در بیمارستان با لوله گذاری داخل نای، بستری در مراقبت های ویژه، تجویز اکسیژن و مرگ و میر بیماران T2D مبتلا به COVID-19 بستری در بیمارستان، ارتباط معکوس دارد.
همچنین نشان داد که بیماران مبتلا به T2D می توانند با دریافت واکسیناسیون های تقویتی بر اساس سطوح آنتی بادی از پیامدهای نامطلوب COVID-19، محافظت شوند.
منبع:
https://www.news-medical.net/news/20231030/Diabetic-patients-with-COVID-19-low-antibody-levels-linked-to-worse-outcomes.aspx